بخشی از صحبت های استاد وحید جلیلی در کلاس “ایده های نو در رسانه” :
رمز یک رسانه موفق، ضریب است!
چطور این‌ها انتخاب می‌شود و چطور یک رسانه موفق می‌شود یکی موفق نمی‌شود؟ در ظاهر همه از یک سری ابزارهای مشترک دارند استفاده می‌کنند. تو تیتر زدی، من هم تیتر زدم، تو روزنامه‌ات همین قطع است، مال من هم همین قطع است، تو از عکس استفاده کرده‌ای من هم از عکس استفاده کرده‌ام، تو از کار گرافیکی استفاده کرده‌ای من هم همین‌طور و… کار ژورنالیزم مهندسی است. این‌ها را مهندسی می‌کند. کلمه‌ای که شاید اگر نوشته‌های مرا خوانده باشید قبلاً به گوشتان خورده است بحث «ضریب» است. کل ژورنالیزم در یک کلمه خلاصه می‌شود: ضریب.
از بین ۱۰۰ هزار اتفاقی که افتاده ۱۰۰ تا یا ۵۰ تایش انتخاب می‌شود که بیاید در این نشریه یا بخش خبری. حالا مرحله دوم ضریب‌دهی است. حالا مجموعه آن‌هایی که ضریب صفر نگرفته‌اند را چگونه ضریب بدهیم؟ چه ضریبی و چگونه؟ اینجاست که بحث ارزش‌ها به میان می‌آید. ارزش‌ها یعنی چیزهایی که مهمتر از چیزهای دیگر است. چیزهایی که بقیه چیزها باید فدای آنها بشوند. ارزش‌ها چه چیزی را پدید می‌آورند؟ نظام اولویت‌بندی را، نظام اهم و مهم را؛ چه چیز اهم است، چه چیز مهم است، چه چیز بی‌اهمیت است. هر کسی بر اساس نگاه ارزشی خودش، نظام ارزشی خودش [انتخاب می‌کند.] اصلاً می‌گوییم نظام ارزشی. ارزش‌ها منظومه‌سازند، مجموعه‌سازند.
ورودی یک ژورنالیسم باید بسیار بیشتر از خروجی او باشد
اجمالاً اینکه ارتباط جدی‌تری با کلمات باید برقرار کنید؛ چه به عنوان کسانی که می‌خواهید تولید محتوا کنید در رسانه، چه به عنوان کسی که فقط می‌خواهید نقد کنید، می‌خواهید ارزیابی داشته باشید که کدام قوی‌تر است، کدام ضعیف‌تر است و… سواد لازم دارید. صد صفحه باید بخوانید که یک صفحه بنویسید. ما الآن برعکس‌ایم، یک صفحه می‌خواند صد صفحه می‌نویسد. همان یک صفحه را هم نمی‌خواند! خواندن هم باید هم زیاد باشد هم متنوع باشد. به‌خصوص در کار رسانه‌ای و کار ژورنالیستی ما به کسانی نیاز داریم که اطلاعات عمومی وسیعی داشته باشند. یکی از مشکلات ما متأسفانه این است. ژورنالیست‌ها در دنیا مشهورند به اینکه اطلاعات عمومی وسیعی دارند. در ایران متأسفانه این‌گونه نیست. متنوع که می‌گوییم یعنی هم در موضوعات متنوع و هم در سطوح متنوع. یعنی هم باید متون فاخر را بخوانید – از گلستان که ساده‌ترینش است تا کلیه و دمنه- و هم متون دم دستی – مجله، روزنامه، کتاب‌های سبک‌تر- را ولی هدفمند. این تنوع به قدرت ترکیب شما کمک می‌کند، به قدرت مجموعه‌سازی شما. حالا چه مجموعه‌سازی به معنای مفردش به معنای ایجاد متن، چه مجموعه‌سازی به معنای ایجاد متن رسانه‌ای، ترکیب متن‌های مختلف با هم. خواندن و نوشتن با هم است؛ تولید و مصرف با هم است. در اقتصاد هم همین است، در فرهنگ هم همین است. شما نمی‌توانید نان نخورید و بیل بزنید. اما ماشاء‌الله ما آدم رسانه‌ای بسیاری می‌بینیم که نان نمی‌خورند اما همین‌طور دارند بیل می‌زنند. نمی‌دانم این قدرت از کجا می‌آید! ورودی ندارند اما تا دلت بخواهد خروجی دارند.
پیمان آل آقا
با سلام و احترام
مفید بود