موسی فقیه حقانی، استاد دانشگاه و معاون پژوهشی موسسه مطالعات تاریخ ایران است. از دکتر حقانی دهها مقاله تاریخ و کتابهای متعددی منتشر شده است. «تاريخ تحولات سياسي ايران» به همراه دکتر موسی نجفی، «تاریخ فراماسونری در ایران» و «خاندان پهلوی به روایت اسناد» از جمله کتابهای دکتر حقانی میباشد.
محبوبه السادات میروکیلی
به نام خدا و با عرض سلام و وقت بخیر خدمت استاد گرامی جناب آقای دکتر حقانی؛
بنده یکی از شاگردان دوره مجازی کلاس هستم و ضمن تشکر فراوان از جنابعالی بخاطر مباحث بسیار مفید و آموزنده ای که در این کلاس مطرح می فرمایید، سؤالی درباره بخشی از مطالب مطرح شده در جلسات گذشته داشتم.
همیشه این مسئله برای من سؤال برانگیز بوده است که چرا هند تا این حد برای قدرتهای استعماری حائز اهمیت بوده و همه ی نزاع ها بین دول انگلیس و روس و فرانسه و … در طول دوران استعمار کهنه، بر سر این سرزمین بوده است؟
اگر علت این امر، بهره مندی هند از منابع و معادن غنی زیرزمینی (به ویژه طلا و الماس) یا زمین های حاصلخیز کشاورزی بوده، چرا استعمارگران، هند را انتخاب کرده و آن را مرکز ثقل فعالیت های استعماری خود قرار داده اند؟ چرا ایران، با وجود برخورداری از منابع سرشار زیرزمینی و روزمینی و زمینهای کشاورزی و … که کمتر کشوری در جهان از آنها بهره مند است و علیرغم نزدیکتر بودن از لحاظ موقعیت جغرافیایی به کشورهای اروپایی و دسترسی آسان تر، فقط به عنوان پلی برای رسیدن به هند و طبق فرمایش شما به عنوان «کشور پوشالی» برای حفاظت از هند ــ و نه به عنوان کانون تمرکز استعمارگران ــ مطرح بوده و هند همچنان اولویت اول آنها بوده است؟
بابت طولانی شدن سؤالم عذرخواهی می کنم و پیشاپیش از پاسخ شما سپاسگزارم.